Για τα καλοκαίρια του στο Π.Φάληρο μίλησε ο διάσημος συνθέτης

Ο Έλληνας με τις περισσότερες υποψηφιότητες όλων των εποχών, σε τέτοιου βεληνεκούς βραβεία. Μετρά ένα Όσκαρ, για το «The Grand Budapest Hotel» (και 8 -πια- υποψηφιότητες), 2 χρυσές σφαίρες (και άλλες 5 υποψηφιότητες), 2 Grammy (και άλλες 4 υποψηφιότητες) και 2 BAFTA (και άλλες 5 υποψηφιότητες),αναφέρθηκε στα καλοκαίρια που έζησε στην Ελλάδα και στο Παλαιό Φάληρο!

Απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε o ελληνικής καταγωγής Alexandre Desplat στο city.sigmalive.com:

Τι απολαύσατε περισσότερο γράφοντας μουσική για το «Shape of water»;

Ξέρεις, σε κάθε ταινία αναρωτιέμαι τι ήχους θα δημιουργήσω για να είναι ο κάθε ένας από αυτούς σαν ένα έργο τέχνης. Σ’ αυτήν την ταινία, προσπαθώντας να αποτυπώσω το νερό και τη σιωπή, η ενορχήστρωση είναι σχετικά παράξενη, καθόλου κοινότυπη. Αποτελείται από 12 φλάουτα μόνο, άρπα, σφυρίχτρες, ακορντεόν και όλοι αυτοί οι ήχοι δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που ανήκει μόνο στο «Shape of water». Για μένα, το να ενορχηστρώνω για μια ταινία είναι το ίδιο σημαντικό με το να συνθέσω γι’ αυτήν. Το να επιλέξω τα σωστά όργανα, ποια ομάδα οργάνων θα παίξει την μουσική… Μάλιστα, πολλές φορές είναι αυτό που αναδεικνύει μια μελωδία, γι’ αυτό και πάντα απολαμβάνω να πειραματίζομαι με αυτό.

Μιλώντας γι’ αυτό, ο ενθουσιασμός σας είναι έκδηλος. Ισχύει αυτό για κάθε ταινία στην οποία γράφετε;

Σχεδόν πάντα, ναι. Θέλω η μουσική να αποκαλύπτει όλα όσα δεν βλέπεις στην οθόνη και να μεγιστοποιεί αυτά που βλέπεις. Στο τέλος της μέρας, αυτό που θέλω να κάνω είναι να προσθέσω στην ταινία ένα στοιχείο, κάτι που πιθανόν μέχρι εκείνη τη στιγμή να απουσιάζει.

Αρκετοί δεν ήξεραν τις ελληνικές σας καταβολές μέχρι και τις φετινές Χρυσές Σφαίρες! Πόσο επηρέασε η ελληνική σας καταγωγή τη μουσική σας;

Το είχα αναφέρει και στα Όσκαρ, είχα ευχαριστήσει την Ελληνίδα μητέρα μου, αλλά ο μεταφραστής άκουσε «ευχαριστώ την γιαγιά μου» γι’ αυτό και δημιουργήθηκε αρκετή σύγχυση. Ξέρεις, όταν ήμουν 13-14 χρονών επισκεπτόμουν συνεχώς την Ελλάδα, έμενα στα ξαδέρφια μου και στη γιαγιά μου και αυτό «δυνάμωσε» τις ελληνικές ρίζες μου. Είχα αρκετούς φίλους και άκουγα τα τραγούδια του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, όλων αυτών των μεγάλων συνθετών, άκουγα ρεμπέτικο… Μέχρι και σήμερα ακούω ρεμπέτικο και όλες αυτές οι μουσικές είναι κληρονομιά μου, τις ακούω συχνά, ακόμη και σήμερα.

Πως είναι να είσαι ο Έλληνας με τις περισσότερες υποψηφιότητες σε μεγάλα βραβεία;

Νιώθω πολύ περήφανος. Έχω πια κι ένα σπίτι στην Ελλάδα, στις Κυκλάδες, αυτό ήτανε πάντα το όνειρο μου. Μικρός πηγαίναμε στις θείες μου, στο Παλαιό Φάληρο, στο Λαγονήσι, στην Ικαρία, τα καλοκαίρια, αλλά δεν είχαμε δικό μας μέρος και το όνειρο μου ήταν να αποκτήσω μια μέρα ένα σπίτι από το οποίο η μητέρα μου θα μπορεί να βλέπει το Αιγαίο και να απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα. Ευτυχώς, το βρήκα!